Για λόγους σκοπιμότητας παρακάμπτω στο κείμενο αυτό τον Θεό και όσα συνδέονται με Αυτόν.
Η συντεταγμένη πολιτεία, υπάρχει για κάποιο λόγο.
Χωρίς να αναφερθώ σε κοινωνικές θεωρίες, σε πηγές κοινωνιολογίας, σε ιστορικά παραδείγματα και σε πανεπιστημιακές διατριβές, ο καθένας από εμάς μπορεί να συντάξει μία λίστα, που θα περιέχει τους λόγους για τους οποίους πρέπει να υπάρχει η συντεταγμένη πολιτεία.
Η προσωπική και αυθαίρετη λίστα ενός απλού ανθρώπου, περιλαμβάνει την ασφάλεια, την σταθερότητα, την υγεία, την παιδεία και τον πολιτισμό. Σωστά;
Ένας βαρυποινίτης μέσα στο κελί της φυλακής του, σίγουρα απολαμβάνει ασφάλεια, έχει δεδομένη σταθερότητα συνθηκών ζωής, το σωφρονιστικό σύστημα φροντίζει για την υγεία του, η βιβλιοθήκη της φυλακής του παρέχει «παιδεία» και βεβαίως που και που σε κάποιο «καλλιτεχνικό» γκράφιτι μπορεί να έρθει σε επαφή με λογοτεχνικές πινελιές ποίησης και τέχνης, διότι έχει δικαίωμα και στον «πολιτισμό».
Μήπως, αναρωτιέμαι τώρα, μήπως κάτι μας θυμίζει αυτό; Σαν να φαίνεται γνωστή αυτή η ζωή τους τελευταίους δύο μήνες!
Ας προσέξουμε να μην εκπλαγούμε, εάν καλώντας τηλεφωνικώς κάποιον γνωστό μας στην φυλακή, εν τη ρύμη του λόγου μας αποκαλέσει «συνάδελφο»!
Η αυθαίρετη λοιπόν λίστα που συντάξαμε, πρέπει οπωσδήποτε να μεγαλώσει και να εμπλουτισθεί.
Ας προχωρήσουμε λίγο παραπέρα τον συλλογισμό μας.
Ποιά είναι τα εργαλεία που διαθέτει η πολιτεία για να πετύχει τους όποιους στόχους της;
Φανταζόμαστε ότι είναι οι νόμοι και η επιστήμη, εμποτισμένα με πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά.
Σε μία φυλακή αυτό που κατά κύριο λόγο εφαρμόζεται είναι ο νόμος.
Ο νόμος αυτός επιτρέπει επιπλέον στους τροφίμους να σπουδάσουν και να ασχοληθούν με όποιο τομέα της επιστήμης επιθυμούν.
Και φυσικά οι φυλακισμένοι είναι φυλακισμένοι στο όνομα των πανανθρώπινων αξιών και ιδανικών!
Οι φυλακισμένοι βρίσκονται στο κελί και για έναν επιπλέον λόγο. «Για το καλό τους»!
Προηγουμένως καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να εμπλουτισθεί ο σκοπός ύπαρξης της πολιτείας.
Φαίνεται όμως ότι τελικά πρέπει να εμπλουτισθούν και τα εργαλεία της πολιτείας.
Στους σκοπούς της πολιτείας θα έπρεπε να μπουν η ελευθερία, η ποιότητα ζωής και τελικά η επίτευξη ευτυχίας για όλους.
Στα εργαλεία θα έπρεπε να μπει η θέληση του λαού.
Στην ιδιότυπη φυλακή των λαών, στην οποία ζούμε και εμείς, ελευθερία θεωρείται η δυνατότητα επιλογής.
Όχι η δυνατότητα προσωπικής επιλογής, αλλά η δυνατότητα επιλογής, μεταξύ των επιλογών που έχουν προεπιλέξει άλλοι!
Δηλαδή στο κελί σου θέλεις το παραθυράκι να κοιτάζει στην Ανατολή ή στην Δύση;
Ποιότητα ζωής θεωρείται η πολλαπλότητα και τρυφηλότητα της πολυτέλειας.
Δηλαδή το κελί σου εάν θέλεις να μπορεί να εξοπλιστεί με περσικό μεταξένιο χαλάκι και προεγκατάσταση 5G.
Eυτυχία θεωρείται όταν έχεις όλα τα παραπάνω και επιπλέον απουσία προβλημάτων. Κάτι το οποίο σε ένα κελί είναι σχεδόν δεδομένο.
Θέληση λαού θεωρείται η θέληση της εκλεγμένης κυβερνήσεως!
Βεβαίως η θέληση του λαού προτού φθάσει στην κάλπη έχει προηγουμένως σμιλευθεί, για να μην πούμε προκαθοριστεί, από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας.
Φυσικά μόλις ένα κόμμα γίνει κυβέρνηση, δεν δεσμεύεται πλέον να ακολουθήσει ακόμα και την «προκαθορισμένη» θέληση του λαού!
Σε μία φυλακή ο φυλακισμένος επιτρέπεται ελεύθερα να θέλει ό,τι νομίζει, αλλά χωρίς να έχει δεσμευτική σημασία η γνώμη του..
Συλλογιζόμενοι αυτά και αυτά, συνειδητοποιούμε ότι το πολιτικό-κοινωνικό σύστημα έτσι όπως λειτουργεί, μοιάζει τρομακτικά με φυλακή!
Μία πρόχειρη αποτύπωση των τραγελαφικών αλλοιώσεων που ζούμε είναι η εξής:
Αυτό που θέλουμε – Αυτό που θέλουν να θέλουμε
Ασφάλεια – Διακοπή κοινωνικών σχέσεων, εγκαταλείψτε τους γονείς!
Σταθερότητα – Αναστολή λειτουργίας της σύγχρονης κοινωνίας!
Υγεία – Αποφύγετε να πάτε στα νοσοκομεία, μείνετε σπίτι!
Παιδεία – Ξερές γνώσεις μέσω Η/Υ, όχι αγωγή
Πολιτισμός – Νταλίκες με συγκροτήματα εν κινήσει
Νόμοι – Το Σύνταγμα αντικαθίσταται από τους νόμους του φόβου
Επιστήμη – Ωροσκόπιο γνώσεων και απόψεων, με βασικό πλανήτη έναν πολιτικό και ανάδρομο πλανήτη έναν επιστήμονα
Αξίες και Ιδανικά – Και μόνο που ζεις, σου φθάνει
Ελευθερία – Πληθώρα προγραμμάτων/ταινιών στην ψηφιακή τηλεόρασή σου
Ποιότητα Ζωής – Oι ταχυμεταφορές (Courier) φέρνουν την ποιότητα στην πόρτα σας
Ευτυχία – Κάθε βίντεο και εκπομπή που υβρίζει τα Θεία και την Εκκλησία
Θέληση λαού – Ο λαός είναι ανεύθυνος για να έχει δικιά του θέληση
Αυτή είναι η αποτίμηση της καταστάσεως, χωρίς τις πνευματικές προεκτάσεις.
Καταβλήθηκε πολύς κόπος και προσπάθεια να μείνει το κείμενο σε «κοσμικά» και όχι «πνευματικά» πλαίσια.
Είναι γόνιμο, ελπίζω όχι μακάβριο, να φιλοσοφείς την ζωή πάνω στα συντρίμμια της.
Για να μην αναφέρουμε τον προφήτη Ιερεμία και κατηγορηθούμε ότι επανεισάγουμε ύπουλα τα «πνευματικά θέματα» στην συζήτηση, ας περιπλανηθούμε μαζί με τον Καβάφη, τον στοχαστή Αλεξανδρινό ποιητή, εκατόν δεκαπέντε χρόνια πριν, στο ποίημα «Τρώες»:
Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
να ’χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—
Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφαση και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κι έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλιτώσουμε με την φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κι αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κι η Εκάβη κλαίνε.
Αυτή είναι η πορεία του ανθρώπου χωρίς Θεό. Πάντα αυτή ήταν, πάντα αυτή θα είναι!
Αλλά στο σημείο αυτό ας βάλουμε στη συζήτηση και τον Θεό και ας παρακολουθήσουμε πως τα σκοτεινά σχέδια γίνονται σαπουνόφουσκες!”
Η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση, όπου μπαίνει ο Θεός και….
Του Αιμιλίου Πολυγένη