Αναρωτιέσαι εάν ο Θεός έχει κάποιο σχέδιο για εσένα;

Πολλοί νομίζουν ότι η διάπραξη μίας αμαρτίας, μας φέρνει σε αντιπαράθεση με τον Θεό. Στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Μόλις ο άνθρωπος διαπράξει την αμαρτία, ο φιλεύσπλαχνος Θεός μακροθυμεί (δεν μας τιμωρεί ακαριαία) και εκπονεί ένα σχέδιο επαναφοράς, το οποίο σχέδιο επαναφοράς στην εκκλησιαστική γλώσσα ονομάζεται «οικονομία». Και μπορεί εμείς να μην ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με τον Θεό, όμως κάποιος άλλος εκείνη τη στιγμή της αμαρτίας μας έρχεται σε πραγματική αντιπαράθεση με τον Θεό! Και αυτός ο κάποιος είναι ο διάβολος αυτοπροσώπως. Πάει ο διάβολος στον Θεό και του λέει: «Αυτός ο άνθρωπος αμάρτησε, κάνοντάς μου υπακοή! Είναι λοιπόν δικό μου παιδί! Δώσε μου εξουσία στη ζωή του!» Αν έρθουμε στη θέση του Θεού, θα γεμίσουμε θλίψη και λύπη. Ο Θεός κινδυνεύει να χάσει το τελειότερο δημιούργημά Του, το ίδιο το παιδί Του. Σε εκείνο ακριβώς το χρονικό σημείο, ο Θεός θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο της «οικονομίας» για να μας επαναφέρει κοντά Του.
Κάπου εδώ ο άνθρωπος βιώνει την μεγαλύτερη τραγικότητα της ζωής του, καθώς ενώ ο Θεός προσπαθεί να τον σώσει, ο ίδιος δεν πιστεύει στην βοήθεια του Θεού και πολλές φορές ούτε στον ίδιο τον Θεό!!! Και αυτό γιατί ο άνθρωπος, εύκολα μετά από κάθε αστοχία στη ζωή, γίνεται άπιστος Θωμάς απέναντι στον Θεό!
Οπότε, τί πρέπει να κάνουμε; Όλοι οι πειρασμοί της ζωής (όπως και ο CoVid-19), εντάσσονται σε ένα σχέδιο (είτε κατ΄ ευδοκία, είτε κατ΄ ανοχή) θείας οικονομίας. Σε αυτό το σχέδιο συμμετέχει ο καθένας από εμάς, συχνά σαν απόστολος Θωμάς. Ας δούμε τί έγινε στην περίπτωση του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Θωμά, όπως μεταφέρεται σε εμάς από τον Εσπερινό του Αγίου! Στο τέλος του κειμένου, θα βρείτε και τις παραπομπές στα τροπάρια του Εσπερινού.
Ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του, εμφανίστηκε σε πολλούς. Κάθε φορά όμως απουσίαζε ο Απόστολος Θωμάς. Οι απουσίες αυτές, φάνηκαν ύποπτες στον Απόστολο Θωμά. Όμως δεν ήταν πειρασμός, ούτε περιθωριοποίηση του Αποστόλου από τον Θεό. Ήταν το σχέδιο του Θεού, η θεία οικονομία(1)! Ο Απόστολος Θωμάς, όπως και όλοι εμείς, κάνουμε τόσα πολλά λάθη που θα ήταν ορθότερο αντί να θεωρούμαστε τραυματισμένοι από την αμαρτία άνθρωποι, να θεωρούμε ολόκληρο τον εαυτό μας ένα μεγάλο τραύμα(2)!. Αλλά ο Θεός παρέβλεψε την απιστία του Αποστόλου Θωμά και τελικά βρήκε τρόπο να τον πληροφορήσει(3) σχετικά με την αλήθεια.
Ο Απόστολος Θωμάς εξαιτίας της δυσπιστίας του, απομακρύνθηκε προσωρινά από τον Χριστό, με αποτέλεσμα να ταραχθεί(4) εσωτερικά. Ο Χριστός τον συνάντησε και πριν από οτιδήποτε άλλο τον ειρήνευσε(5) ! Όχι μόνο δεν κατακρίθηκε ο Απόστολος, αλλά επαινέθηκε(6) «και από πάνω»! Γιατί; Μα γιατί ο Θεός είναι Αγαθός(7) και δεν απαξιώνει(8) κανέναν! Με την στάση Του αυτή ο Χριστός έδωσε σύνεση(9) στον Απόστολό του. Και μετατράπηκε η απιστία, σε απόλυτη βεβαιότητα και πίστη ακλόνητη, χωρίς τελικά να φθάσει ο Απόστολος στην ψηλάφηση(10), όπως ο ίδιος προηγουμένως είχε θέσει ως μοναδική προϋπόθεση αποδοχής της Αναστάσεως! Πόσο παράδοξο πραγματικά μας φαίνεται! Η απιστία του Αποστόλου Θωμά να γεννήσει μία βεβαιότατη πίστη(11)! Ένας άνθρωπος δύσπιστος, να αποκτήσει θερμή πίστη(12), ώστε να αξιωθεί να μυσταγωγεί(13) άλλους σε αυτό που μέχρι πρότινος αμφισβητούσε.
Αυτή είναι η ιστορία του Αποστόλου Θωμά, μέσα από τον Εσπερινό του Αγίου. Συνοπτικά οι παραπομπές μας υπενθυμίζουν τα εξής:
1. Πίσω από ακατανόητα ή ατυχή γεγονότα της ζωής μας, μπορεί να κρύβεται ένα σχέδιο του Θεού. Μην απογοητευόμαστε, διότι ξέρουμε ότι ο Θεός σχεδιάζει πάντοτε το καλύτερο για εμάς!
2. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί. Ποτέ μην το ξεχνάμε αυτό. Ειδικά όταν κρίνουμε άλλους. Είμαστε αμαρτωλοί και έχουμε ανάγκη το έλεος του Θεού. Τέλος.
3. Ο Θεός εάν θέλει να μας πληροφορήσει για κάτι, θα το κάνει. Δεν χρειάζεται ούτε την άδειά μας, ούτε φυσικά την βοήθειά μας.
4. Κάθε φορά που η πίστη ή η ζωή μας απομακρύνεται από τον Θεό, γεννιέται μέσα μας μία ταραχή και ένα αίσθημα κενότητος. Φεύγει ο Θεός και μένει πίσω ένα κενό. Εάν προλάβουμε και μετανοήσουμε ο Θεός επιστρέφει, εάν όμως δεν προλάβουμε ο διάβολος έρχεται ανεμπόδιστα στη ζωή μας και γεμίζει το κενό. Άντε μετά να τον βγάλεις!
5. Η πρώτη ευεργετική ενέργεια του Θεού όταν έρχεται να μας βοηθήσει, είναι η εσωτερική ειρήνη και γαλήνη. Όταν λέει ο πνευματικός μας να ειρηνεύουμε, εκτελεί βασική εντολή του Θεού. Εάν δεν ειρηνεύσουμε, δεν μπορεί να μας βοηθήσει.
6. Ο Θεός χαίρεται με κάθε καλό που κάνουμε! Είναι ωραία η αίσθηση να κάνεις τον Θεό χαρούμενο!
7. Ο Θεός είναι Αγαθός. Δεν μνησικακεί, δεν παρεξηγείται, δεν κρατάει «γινάτι». Ο Θεός συγχωρεί, θεραπεύει και αγιάζει. Ο Θεός όλο με εμάς ασχολείται! Επειδή όμως είναι τόσο καλός και μας δείχνει τόση Αγάπη, η κόλασή μας θα είναι πολύ σκληρή και άτεγκτη, γεμάτη αφόρητες ενοχές και μίσος κατά του ίδιου μας του εαυτού! Διότι Τον αγνοήσαμε και Τον στεναχωρήσαμε. Σε έναν τόσο μακρόθυμο και ευεργετικό Θεό, ας προσέξουμε μη φανούμε αχρείοι, αχάριστοι, οκνηροί και πονηροί.
8. Και ενώ είμαστε αχρείοι και αχάριστοι και πονηροί και οκνηροί, ο Θεός μας συμπεριφέρεται σαν τα πρωτότοκα παιδιά Του. Καμαρώνει και χαίρεται, δοξάζει και εξυψώνει, εμάς τα τόσο αμαρτωλά και ανάξια παιδιά Του. Πότε; Όταν αναφωνούμε με συναίσθηση και σεβασμό στο μυστήριο της εξομολογήσεως: «συγχώρεσέ με Θεέ μου. Εγώ ως άνθρωπος έσφαλλα. Εσύ ως Θεός συγχώρεσε με. Παναγία μου, παρακάλεσε και εσύ για εμένα τον Υιό σου.»
9. Πρέπει να είμαστε συνετοί. Να μην προτρέχουμε, να μην είμαστε επιπόλαιοι και αστόχαστα ενθουσιώδεις και παρορμητικοί. Σε κάθε αναπάντεχο ή θλιβερό γεγονός, κάνεις πρώτα μία παύση, ειρηνεύεις, προσεύχεσαι και ο Θεός σου χαρίζει σοφία και σύνεση. Όποιος είναι ασύνετος, κάνει πολλά και επαναλαμβανόμενα λάθη.
10. Δεν μας συμφέρουν τα μεγάλα λόγια. Από αυτά θα μας κρίνει ο Θεός. Μείνε πράος και ταπεινός στην καρδιά σου και σιωπηλός στο στόμα.
11. Η πίστη είναι δώρο Θεού και γεννιέται από την συνεργασία του Θεού με την δική μας προαίρεση και προσπάθεια. Είναι παράλογο να μην τηρείς τις εντολές του Θεού αλλά ταυτόχρονα να έχεις την απαίτηση να σου δωρίζει ο Θεός σταθερή Πίστη. Δεν γίνεται να έχεις κακή πνευματική ζωή, και να υποθέτεις ότι η Πίστη σου θα παραμείνει αγνή και άδολη. Κάθε δοκιμασία στην ζωή, είναι ουσιαστικά δοκιμασία Πίστεως. Εύκολα παρατηρούμε σε μία κρίση τα δύο άκρα της πίστεως: τον κλονισμό ή την ιδεολογικοποίησή της.
12. Η πιο όμορφη περιγραφή ενός χριστιανού είναι: «άνθρωπος θερμής Πίστεως». Σε έναν τέτοιο χριστιανό μόλις πλησιάσεις, νιώθεις να ζεσταίνεται και το σώμα σου αλλά και η ψυχή σου. Αυτή η θέρμη, είναι μία μεταδιδόμενη κατάσταση. Είναι η αίσθηση που προδίδει έναν Άγιο.
13. Στην Εκκλησία όλα είναι μυσταγωγία. Όλα είναι ένα Μυστήριο, το οποίο συντελείται μέσα μας. Είναι αυτό το κάτι που έχουμε εμείς οι χριστιανοί και μας κάνει είτε αγαπητούς (σε όσους έχουν καθαρή συνείδηση) είτε μισητούς (σε όσους έχουν ελεγκτική συνείδηση). Ο χριστιανός ζει μία υπερβατική κατάσταση, παντελώς ακατανόητη και κρυμμένη από τα μάτια και τα αισθητήρια του τυχαίου ή ανέτοιμου εξωτερικού παρατηρητή.

Στην Εκκλησία ζούμε μέσα στην «καλή απιστία» του Θωμά. Ακόμα και στην τωρινή κρίση αρκετοί ακολουθούν τη νοοτροπία του Αποστόλου Θωμά. Η μητέρα Εκκλησία δεν πρόκειται να μαλώσει τα παιδιά της επειδή την αμφισβητούν και την πληγώνουν. Εύχεται, ειρηνεύει και παρακαλεί τον Θεό να δώσει σύνεση και αφού ξεπεραστεί η δοκιμασία, να επουλωθούν οι πληγές και τα τραύματα. Το αποτέλεσμα της παιδαγωγίας του Θεού, εάν και εφόσον θέλουμε να είμαστε παιδιά του Θεού, δεν μπορεί παρά να είναι η θερμή Πίστη και η συνακόλουθη μυσταγωγία μας στα Μυστήρια του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.

Παράρτημα Παραπομπών

Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ἐπέστης Χριστὲ πρὸς τοὺς Μαθητάς. Τότε ὁ Θωμᾶς, οἰκονομικῶς(1) οὐχ εὑρέθη μετ’ αὐτῶν, ἔλεγε γάρ, οὐ μὴ πιστεύσω, ἐὰν μὴ ἴδω καγὼ τόν Δεσπότην, ἴδω τὴν πλευράν, ὅθεν ἐξῆλθε τὸ αἷμα, τὸ ὕδωρ, τὸ βάπτισμα, ἴδω τὴν πληγήν, ἐξ ἧς ἰάθη τὸ μέγα τραῦμα ὁ ἄνθρωπος(2), ἴδω, πῶς οὐκ ἦν, ὡς πνεῦμα, ἀλλὰ σάρξ καὶ ὀστέα, ὁ τὸν θάνατον πατήσας, καὶ Θωμᾶν πληροφορήσας(3), Κύριε, δόξα σοι.

Ψαλμὸς ργ’
Ἀνοίξαντός σου τὴν χεῖρα, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον, ταραχθήσονται(4).

Τῶν Μαθητῶν δισταζόντων, τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ, ἐπέστη ὁ Σωτήρ, οὗ ἦσαν συνηγμένοι, καὶ τὴν εἰρήνην(5) δοὺς τῷ Θωμᾷ ἐβόησε΄ Δεῦρο Ἀπόστολε, ψηλάφησον παλάμας, αἷς τοὺς ἥλους ἔπηξαν. Ὦ καλὴ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ(6)! τῶν πιστῶν τὰς καρδίας εἰς ἐπίγνωσιν ἦξε, καὶ μετὰ φόβου ἐβόησεν, ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι.

Θωμᾶς, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν, ὅτε εἰσῆλθες Χριστέ, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ὅθεν καὶ ἠπίστει τοῖς ῥηθεῖσιν αὐτῷ, ἐξ ἀπιστίας εἰς πίστιν βεβαιῶν, οὐκ ἀπηξίωσας(8) δὲ Ἀγαθέ(7), ὑποδεῖξαι αὐτῷ τὴν ἄχραντον πλευράν σου, καὶ τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν τοὺς μώλωπας, ὁ δὲ ψηλαφήσας καὶ ἰδών, ὡμολόγησέ σε εἶναι Θεὸν οὐ γυμνόν, καὶ ἄνθρωπον οὐ ψιλόν, καὶ ἐβόα, ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι.

Φιλάνθρωπε, μέγα καὶ ἀνείκαστον τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ὅτι ἐμακροθύμησας, ὑπὸ Ἰουδαίων ῥαπιζόμενος, ὑπὸ Ἀποστόλου ψηλαφώμενος, καὶ ὑπὸ τῶν ἀθετούντων σὲ πολυπραγμονούμενος. Πῶς ἐσαρκώθης; πῶς ἐσταυρώθης ὁ ἀναμάρτητος; ἀλλὰ συνέτισον(9) ἡμᾶς, ὡς τὸν Θωμᾶν βοᾶν σοι, ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι.

Μετὰ τὴν Ἔγερσίν σου Κύριε, συνηγμένων τῶν Μαθητῶν σου, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ἐν μέσῳ ἔστης, εἰρήνην παρέχων αὐτοῖς. Πεισθεὶς δὲ καὶ ὁ Θωμᾶς, τῇ ὁράσει τῶν χειρῶν καὶ τῆς πλευρᾶς σου(10), Κύριον καὶ Θεόν σε ὡμολόγησε, σώζοντα τοὺς ἐλπίζοντας εἰς σέ, φιλάνθρωπε.

Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος! ἀπιστία πίστιν βεβαίαν ἐγέννησεν(11), εἰπὼν γὰρ ὁ Θωμᾶς΄ Ἐὰν μὴ ἴδω, οὐ μὴ πιστεύσω, ψηλαφήσας δὲ τὴν πλευράν, ἐθεολόγει τὸν σαρκωθέντα, τὸν αὐτὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ἐγνώρισεν ὡς πεπονθότα σαρκί, ἐκήρυξε τὸν ἀναστάντα Θεόν, καὶ ἐβόησε λαμπρᾷ τῇ φωνῇ, ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι.

Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος! τοῦ πυρὸς ὁ χόρτος ἁψάμενος σέσωσται, βαλὼν γὰρ ὁ Θωμᾶς ἐν τῇ πυρίνῃ πλευρᾷ τὴν χεῖρα, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, οὐ κατεφλέχθη τῇ ψηλαφήσει, τῆς ψυχῆς γὰρ τὸ δυσπειθές, μετέβαλεν εἰς εὐπιστίαν θερμῶς(12), ἐκέκραξεν ἀπὸ βαθέων ψυχῆς, ὁ Δεσπότης σύ μου εἶ καὶ Θεός, ὁ ἐκ νεκρῶν ἐγηγερμένος, δόξα σοι.

Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος! Ἰωάννης στήθει τοῦ Λόγου ἀνέπεσε, Θωμᾶς δὲ τὴν πλευρὰν προσψηλαφῆσαι κατηξιώθη, ἀλλ’ ὁ μέν, ἐκεῖθεν φρικτῶς θεολογίας βυθὸν ἀνέλκει, τὴν οἰκονομίαν, ὁ δέ, ἠξίωται μυσταγωγῆσαι ἡμᾶς(13), παρίστησι γὰρ τὰς ἀποδείξεις τρανῶς τῆς Ἐγέρσεως αὐτοῦ, ἐκβοῶν, ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι.