Χωρίς αμφιβολία, μπήκαμε στην περίοδο «των ζυμώσεων της επόμενης ημέρας»! Η διαδικασία αυτή θα απασχολήσει την Εκκλησία σε επίπεδο διοίκησης αλλά θα προβληματίσει και τον καθένα από εμάς προσωπικά.
Επιχειρώντας έναν συμβολικό ακροβατισμό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πειρασμοί (είτε είναι κατ΄ ανοχή του Θεού είτε κατ΄ ευδοκία του Θεού) μοιάζουν με σταλαγματιές βροχής που πέφτουν πάνω στη γη. Η πυκνότητα και η ένταση της βροχής, ανταποκρίνονται στην πυκνότητα και την ένταση των πειρασμών. Η γη πάνω στην οποία πέφτει η βροχή, είναι η ψυχή μας ενώ το αποτέλεσμα της βροχής στη γη, είναι το αποτέλεσμα της παιδαγωγίας του Θεού στην ψυχή μας.
Μία ψυχή που είναι πετρώδης, ξερή, άνυδρη και ακαλλιέργητη πνευματικά, κατά τη διάρκεια μίας έντονης βροχόπτωσης γεμίζει ορμητικούς χείμαρρους, που παρασέρνοντας ξύλα και πέτρες, λάσπες και ακαθαρσίες, προκαλεί βαριές καταστροφές και καταθλιπτική ερήμωση. Αυτή είναι η ψυχή που δεν μπορεί να απορροφήσει την Χάρη του Θεού εξαιτίας της απιστίας της και τελικά αφήνει τον εαυτό της να παρασυρθεί στον όλεθρο και την καταστροφή.
Μία ψυχή που μοιάζει με αδιαπέραστη ζούγκλα, κατά τη διάρκεια μίας έντονης βροχόπτωσης γεμίζει βάλτους και παγίδες, τρέφοντας βλαβερά φίδια και ερπετά, δηλητηριώδη έντομα και ζωΰφια. Σε αυτή την ψυχή, μόλις περάσει η βροχή, η ζούγκλα γίνεται ακόμα πιο απροσπέλαστη και επικίνδυνη. Αυτή είναι η ψυχή, που πνευματικά αναπτύσσεται με άμετρο και άναρχο τρόπο, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο ή καθοδήγηση και ενώ έχει πλούσια φυλλώματα και βλάστηση, τελικά όχι μόνο δεν παράγει ωφέλιμους καρπούς αλλά δημιουργεί και πνευματικούς κινδύνους στους γύρω της.
Μία ψυχή που είναι καλλιεργημένη πνευματικά, μοιάζει με κήπους και περιβόλια, με δάση γεμάτα καρποφόρα δέντρα και πλούσια φυσική βλάστηση. Αυτή η ψυχή, κατά τη διάρκεια μίας έντονης βροχής αποκτά πιο λαμπερά χρώματα και αρωματίζει μεθυστικά τον αέρα της. Αυτή είναι η ψυχή που επιμελείται την σωτηρία της και αναπαύει το Πνεύμα του Θεού και παράγει καρπούς χάριτος. Αυτή η ψυχή είναι ταπεινή και όλοι την χαίρονται και όλοι την αγαπούν. Αυτή η ψυχή, ακόμα και στην περίπτωση που απειληθεί από μία ισχυρή καταιγίδα, δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο. Διότι ο Κύριός της γοργά θα προστρέξει να την σκεπάσει με την προστασία Του και ενώ η καταιγίδα θα μαίνεται εξωτερικά, στην ψυχή εσωτερικά θα φθάνει μόνο ευεργετική και ποτιστική βροχούλα. Αυτή η ψυχή φιλοξενεί έναν παράδεισο. Στην πρόσφατη λοιμική επιδημία, αυτές ήταν οι ψυχές που πολλαπλασίασαν τις προσευχές τους, βίωσαν με πνευματικό τρόπο τον πόνο του χωρισμού από το Ποτήριο της Ζωής και ευαρέστησαν τον Θεό με τα δάκρυα και την καλή αγωνία τους.
Στις εκκλησιαστικές και όχι μόνο κρίσεις, «ο ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καί ὁ ρυπαρός ρυπαρευθήτω ἔτι, καί ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι». Ας παρατηρήσουμε τον εαυτό μας. Έχουμε μπροστά μας, λίγες ακόμα ημέρες «φυλακής», δηλαδή λίγες ακόμα ημέρες εσωτερικού ελέγχου. Για να μας ενισχύσει, μας λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: «Μη αποφεύγης τας θλίψεις και τας στεναχωρίας· διότι δι΄ αυτών εισέρχεται τις εις την επίγνωσιν της αληθείας. Μη φοβού τους πειρασμούς· διότι άνευ πειρασμών δεν δύναται τις να πλησιάση εις τον Θεόν, επειδή εις τους πειρασμούς εμπεριέχεται η θεία ανάπαυσις, και όστις αποφεύγει τους πειρασμούς, φεύγει την αρετήν· λέγω δε πειρασμούς ενταύθα, όχι των επιθυμιών, αλλά των θλίψεων.» Και εάν ακόμα αναρωτιέσαι τι να κάνεις, άκουσε τον πολύπαθο Άγιο Λουκά Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως: «Κάνε την καρδιά σου Μοναστήρι. Χτύπα εκεί το σήμαντρο, κάλεσε εκεί για αγρυπνία, θυμίασε και ψιθύρισε ακατάπαυτα προσευχές. Ο Θεός είναι δίπλα σου.»
Με τις ευχές των Αγίων και των Πατέρων μας, με την σκέπη της Παναγίας και την Αγάπη του Θεού, δεν μπορεί παρά να βγούμε νικητές!
